Είθισται να λένε ότι..στη ζωή “δεν παίρνεις αυτό που αξίζεις..αλλά αυτό που διεκδικείς”. Η “έξις”, δηλαδή η συνήθεια, όπως έλεγε ο Πλάτωνας, είναι δύσκολο πράγμα. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μάθει από “συνήθεια” να μένουν σε σχέσεις που τους “βολεύουν”, γιατί δεν βρίσκουν κάτι καλύτερο ή καλύτερα γιατί δεν θέλουν να ρισκάρουν και να χάσουν το “σίγουρο”.
Οι σχέσεις όμως δεν είναι αριθμητική! Δεν παίρνεις μια λίστα με χαρακτηριστικά που έχει ο άλλος για να δεις αν σου κάνει και αν ταιριάζετε. Ακούω συνέχεια νέους ανθρώπους να λένε ότι είμαι με αυτό τον άνθρωπο γιατί είναι “καλό παιδί”, “μορφωμένο”, “εύρωστο” ή και ότι είναι “αποδεκτός από την οικογένειά μου”. Τελικά, μέσα σε όλο αυτό το συλλογισμό που βρίσκεται η ελεύθερη βούληση, το πάθος και ο έρωτας;
Όταν από την αρχή που συνάπτει ένα ζευγάρι σχέση δεν υφίσταται ενθουσιασμός και έρωτας τότε πως περιμένει κάποιος να είναι πραγματικά ευτυχισμένος; Είναι ουσιαστικά σαν να βάζει κάποιος μια “ταφόπλακα” σε μια σχέση, η οποία δεν έχει ξεκινήσει καν. Είναι λογικό ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν στο μυαλό τους ένα συγκεκριμένο πρότυπο άντρα ή γυναίκας που θα ήθελαν να είναι μαζί και να διεκδικήσουν, ωστόσο, το πρόβλημα είναι είτε ότι δεν τολμούν είτε κάθονται με αυτό που είναι διαθέσιμο και πιο εύκολα προσβάσιμο. Για αυτό υπάρχουν άνθρωποι που είναι δυστυχισμένοι, διότι οι συμβατικές σχέσεις οδηγούν σε συμβατική ζωή.
Η ζωή από μόνη της είναι μια ρουτίνα, όμως υπάρχουν στιγμές χαράς και έντασης..και η “ένταση” και η ζωντάνια είναι βασικά στοιχεία που δίνουν νόημα στη λέξη ζωή! Ζω σημαίνει αγαπάω, χαίρομαι, θυμώνω, λυπάμαι, ζηλεύω κλπ. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τη ζωή με ένα καρδιογράφημα, όπου όταν η καρδιά λειτουργεί φυσιολογικά υπάρχει μια εναλλαγή στη διακύμανση της γραμμής..όταν αυτή η γραμμή όμως είναι ευθεία..τότε σημαίνει ότι έχει επέλθει ο “θάνατος”, όπως είναι το τέλμα σε μια σχέση.
Ακόμα, και αν μια σχέση σημαντική για κάποιον δεν πετύχει αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά είναι θετικό, διότι είναι μείζονος σημασίας κάποιος άνθρωπος να έχει ζήσει τον έρωτα και την αγάπη. Ο κόσμος έχει γεμίσει από ανθρώπους γεμάτους απωθημένα, που συμβιβάζονται σε όλες τις σφαίρες της ζωής τους και βάζουν σε κουτάκια τους ανθρώπους, τη δουλειά τους, τη ζωή τους… φοβούνται να τολμήσουν, να διεκδικήσουν… αδυνατούν να πάρουν την ευθύνη των πράξεων τους αποδίδοντάς την σε άλλους. Καλύτερα ένας άνθρωπος να είναι μόνος του και ελεύθερος παρά να είναι με ανθρώπους που τον κάνουν να νιώθει μόνος. Είναι σημαντικό να αναλογιστεί κανείς το ποσοστό των διαζυγίων και της απιστίας που υπάρχει και να σκεφτεί αν πραγματικά αξίζει να ζει τη ζωή του όπως του έρχεται…από “τύχη”…Την τύχη, σε κάποιο βαθμό, την κάνουμε και μόνοι μας, τη δημιουργούμε..την προκαλούμε..
Το μονοπάτι της ζωής μας μπορούμε να το “ζωγραφίσουμε” με χρώματα που εμείς επιλέγουμε. Όλοι έχουμε την παλέτα χρωμάτων μέσα μας, αλλά είναι στο χέρι μας αν θέλουμε να είναι ζωντανό και χρωματιστό ή ασπρόμαυρο, αδιάφορο..και διεκπεραιωτικό..φροντίστε ο άνθρωπος που θα σας συντροφεύει να έχετε προσπαθήσει να τον βρείτε..και να τον ξεχωρίσετε βάσει των δικών σας επιθυμιών..και όχι λόγω διαθεσιμότητας.
Με εκτίμηση,
Φρροκάϊ Φωτεινή-Ελβίσα
